پرداختن به پسااسلامگرایی ادامه پروژهای است که بیات با این پرسش سراغ آن رفته است که آیا میشود اسلام را دموکراتیک کرد؟ واژه پسااسلامگرایی که از ابداعات بیات است در سال ۱۹۹۵ قبل از انتخاب سیدمحمد خاتمی به ریاستجمهوری مطرح میشود. پسااسلامگرایی در برداشت اولیه بیات هم وضعیت، هم پروژه است.
عدم اشتراک لفظی در باره به کارگیری لفظ کودتا تنها می تواند در میان عالمان یک کشور سیاست زده و جناح زده رخ بدهد که به اظهارات و اسناد یک کشور ابرقدرت نظام و اقتصادی، و سازمان جاسوسی آن یعنی سیا، وقعی نمی نهد و توجه نمی کنند که آنان خود ۲۸ مرداد ۳۲ را کودتا، و خود را با افتخار عامل آن معرفی کرده اند.
با توجه به اینکه ارتش در ۱۹۷۹ پیشرفتهترین سازمان چین بود و حجم عظیمی از امکانات را در اختیار داشت، با اجرای سیاست درهای باز بهترین گزینه برای واردشدن به فعالیت تجاری به شمار میرفت. با این پسزمینه بود که رهبری غیرنظامی حزب کمونیست، ارتش را وارد سیاست و اقتصاد کرد و بعد که مسئولان غیرنظامی دیدند ادامهی فعالیتهای اقتصادی ارتش چنان که شاید در خدمت دولت نیست، این فعالیتها را تعطیل و ارتش را از کسب سود مالی دور کردند.
همنسلهای من از شهید مطهری دینداری و مسلمانی خود را آموختند/ شهید مطهری سعی کردند از جاودانگی اخلاق دفاع کنند / برای محکمکاری در اخلاق و بتن آرمه کردن ارزشهای اخلاقی، احساس کردند که با علامه همراهی نکنند / از نظر حضرات، اخلاق عبارت است از قواعدی که انسانها وضع میکنند /
گمان شهید مطهری این بود که دیدگاه علامه سر از نسبیت در میآورد و حد یقفی نخواهد داشت
تفکیک دقیق مراحل دادرسی از یکدیگر و تمایز مقامات قضایی و حدود اختیارات آنها در هر یک از این مراحل و تعریف نقش های کنترل کننده میان آنها تماماً با هدف تضمین استقلال و بیطرفی این مقامات تعریف شده است. اهمیت ارجاع گزینشی ناشی از آن است که همه این اهداف را بی اثر میکند؛ به عبارت دیگر ارجاع گزینشی موجب میشود تفکیک دقیق مراحل دادرسی تحت تاثیر نقض تعارض منافع بی اثر شود
جمهوری اسلامی یک نظام سیاسی استثنایی است بنابراین از منطقی متفاوت در حکمرانی پیروی میکند. لذا عجیب نیست اگر در شرایط بحرانی دست به اقداماتی زند که با سرمشق متعارف سیاستورزی بیگانه باشد.
